Hoxe, en Andar e aguzar, temos unha pequena mostra do Ben-Cho-Shey etnógrafo. No libro Santa Marta de Moreiras, estudo completo e multidisciplinar desta parroquia do concello de Pereiro de Aguiar, recolleu este canto de Reis. O traballo de campo foi feito nos anos 30 do século pasado; o libro publicouse en 1969.
REISES DO DOCAMPO
O papel é negro
i o tinteiro é branco
e morréulle a burra
ó José Docampo.
¡Ai, sí! ó José Docampo
¡Ai, sí! ó José Docampo.
I o José Docampo
Choraba por ela:
—Adiós, miña burra,
miña burra vella.
¡Ai, sí! miña burra vella.
¡Ai, sí! miña burra vella.
Miña burra vella,
miña compañeira,
¿quén che ha de levar
o millo a Nogueira?
¡Ai, sí! o millo a Nogueira.
¡Ai, sí! o millo a Nogueira.
O millo a Nogueira
non me dá coidado,
si non levo a burra,
levaréi o carro.
¡Ai, sí! levaréi o carro.
¡Ai, sí! levaréi o carro.
A burra, de morta,
requichóu o rabo.
¡Adiós!, miña sogra
i adiós, meus cuñados
¡Ai, sí! adiós, meus cuñados
¡Ai, sí! adiós, meus cuñados.
A burra, de morta,
rinchóu os dentes.
¡Adiós! miña sogra.
I adiós, meus parentes.
¡Ai, sí! adiós meus parentes.
¡Ai, sí! adiós meus parentes.
Da tradición oral, recollido por Xosé Ramón e Fernández-Oxea, Ben-Cho-Shey en Santa Marta de Moreiras, 1969
Non esquezades saciar a vosa curiosidade visitando a páxina do Museo Provincial de Lugo
